Historia
- Plan, LA Panse, 2008
Landschaftsarchitekturbüro Panse GbR Bautzen, 2008
Historia ogrodu na Górze Oliwnej rozpoczyna się w roku 1464. Georg Emmrich, późniejszy burmistrz Görlitz, dopuścił sie niemoralnego czynu i według nakazu swojego ojca, musiał się udać w ramach pokuty na pielgrzymkę do świętego grobu w Jerozolimie. Zafascynowany tym, co tam ujrzał, postanowił po powrocie wybudować kopię grobu Jezusowego w pobliżu Görlitz. W latach 1481 -1504 powstała Kaplica Krzyża i Święty Grób. Miejsce na budowę wybrano kierując sie właściwościami krajobrazu i topografią, tak aby zachować podobieństwo do oryginału i w podobny sposób ukształtować otoczenie grobu.
Strumień płynący na północ od grobu nazwano na wzór jerozolimski „Cedronem”, górę za nim „Górą Oliwną”, a teren rozciągający sie pomiędzy – „Łąką Apostolską”. Krajobrazowe uporządkowanie Góry Oliwnej nastąpiło dopiero w XIX wieku. Do tego czasu górę przyozdabiał tylko posadzony przez franciszkanów klon, pełniący rolę symbolicznego drzewa oliwnego. Góra Oliwna była używana przez zakonników jako przystanek podczas procesji.
W roku 1923 rozpoczęły sie pierwsze prace na terenie Góry Oliwnej. Pod kierownictwem ówczesnego dyrektora ogrodnictwa - Heinricha Diekmanna powstał ogród, w którym dominują drzewa owocowe, jakie znamy dziś.
Ciekawostki
Kompleks, w skład którego wchodzi Góra Oliwna, Święty Grób, kaplica i krematorium z cmentarzem, został założony na wzór Grobu Pańskiego w Jerozolimie. Ten alegoryczny ogród jest najstarszą tego typu formą zachowaną w całych Niemczech. Poza tym, założenie to służy innym europejskim kopiom, jako najbardziej wierne oryginałowi. Początkowo cały kompleks znajdował sie poza Görlitz. Wzrost demograficzny i związany w z tym rozwój miasta w XIX wieku, doprowadził do włączenia obiektu w granice miasta.
Ogród Oliwny rozciąga się pomiędzy usytuowanym północnie krematorium i znajdującym się po stronie południowej Świętym Grobem.
Bloki skalne w podłożu terenu zostały podzielone na tarasy. W najwyższym punkcie ulokowane jest zbudowane w 1913 roku krematorium. Najniższy punkt stanowi jezioro, do którego wpływa potok Cedron. Ukształtowanie założenia bazuje na dominującym w krajobrazie obiekcie – krematorium. Widoczne jest to szczególnie w przebiegu dróg i związanym z tym podziałem przestrzeni. Przed krematorium rozciąga się ogród różany. Do 1936 roku teren ten był okolony drewnianą pergolą, po której pięły się róże. Wokół ogrodu nasadzono również drzew leszczyny, które częściowo zachowały się do dziś. Z „okien“ pergoli miał rozciągać sie widok na malowniczy krajobraz. Dziś ta część ogrodu otoczona jest żywotnikiem zachodnim.
Z ogrodu różanego zejść można schodami do historycznego miejsca, w którym stoi symboliczne drzewo oliwne – 150-letni klon. Na wschód od niego znajdował się wcześniej plac zabaw, a nieco dalej rozciągał się ogród z rzadkimi gatunkami bylin.
Głównym elementem zagospodarowania terenu jest sad owocowy. Nieobsadzona pozostała tylko część środkowa łąki, tzw. Apostolska Łąka. Diekmann użył do nasadzeń tylko niskopiennych drzew owocowych, aby nie przysłaniać widoku na miasto z wyższych części góry. Rośliny sadzono według regularnego wzoru.
W południowej części kompleksu znajduje się staw, któremu wody dostarcza strumień Cedron. Odpocząć można na ustawionych na brzegu ławkach. Staw, w środku którego jest mała wysepka, przyozdabiają rododendrony i płacząca wierzba. Dalej, w południowej części założenia znajduje się Święty Grób i kaplica.