Kompleks pałacowy w Königshain jest jednym z najbardziej znaczących w regionie Górnych Łużyc. Obok 3 pałaców z budynkami im towarzyszącymi oraz założenia parkowego, do całości kompleksu zaliczyć można „Königshainer Schweiz“ (pasmo niewysokich gór i skałek) oraz „Steinberg“ (jeden ze szczytów) z belwederem i pozostałościami po klasycystycznym pawilonie.

Belweder otwiera się stronę wschodnią. Wewnątrz znajduje się kamienna ławka w kształcie pierścienia. Połączenie pomiędzy górą, a pałacem tworzy aleja. Park można przyporządkować do czasów przechodzenia z baroku do stylu krajobrazowego.

W starszej części założenia, w pobliżu budynku Steinstock i renesansowego pałacu istniał prawdopodobnie średniowieczny ogród ziołowy. Dziś wznosi się tu pawilon, położony na północnym końcu barokowej osi widokowej. Oś widokowa jest zaakcentowana przez nowo nasadzone aleje. W kierunku południowym prowadzi ona do rzymskich łaźni i wodopoju dla koni. Te dwa elementy stanowią połączenie części późnobarokowej i starych pałaców, które później używane były jako budynki gospodarcze. W pobliżu nowego pałacu rozciąga sie parter w stylu francuskim. Przy osi głównej biegną 4 żywopłoty i jest tam umiejscowiona fontanna. W części wschodniej założono nowy ogród z rododendronami. Przede wszystkim prezentowane są tu stare saksońskie odmiany rododendronów. Kolejny ogród pokazowy - kuchenny, w którym uprawiane są historyczne odmiany warzyw i ziół, rozciąga się na wschód od barokowego pałacu. Oba ogrody podlegają regularnemu schematowi.

Na wschód od pałacu wiedzie zielony tunel do części krajobrazowej założenia parkowo-ogrodowego. W tej części podczas drugiej wojny światowej wydzielono powierzchnię na pochówek dla żołnierzy. Właściciel pałacu i założyciel ogrodu Karl Gottlob von Schachmann (1725-1789) połączył w Königshain barokowe i krajobrazowe elementy, m.in. sprawnie łącząc dawne osie widokowe i nowe struktury przestrzenne. Dzięki pracom renowacyjnym odwiedzający mogą również dziś podziwiać efekty tego niezwykłego przedsięwzięcia.