Założenie podzielone jest na części: skalniak czyli ogród kamienny, ogród wrzosowy, wrzosowisko naturalne i ogród przystawowy. Roślinność dobrana jest w ten sposób, że zachwyca bogactwem barw przez cały rok.

Skalniak – ogród kamienny stanowi serce parku głazów. Usytuowany on jest na wyniesieniu i prezentuje przeróżne formy skalne, tworzące strome zbocza i wąwozy. Pomiędzy tymi elementami płyną strumienie z kaskadami i wodospadami, które ostatecznie wpadają do obfitującego w zatoczki stawu o wielkości 0,4 ha. Kamienny charakter wzniesienia podkreślony jest przez powierzchnię usypaną z tłucznia i żwiru. Rosną tu sukulenty, dominuje opuncja, rozchodnik, rojnik i lewizja. Wzgórze jest jednocześnie punktem widokowym, z którego w kierunku północnym oglądać można kopalnię odkrywkową węgla brunatnego i tereny rekultywowane, a na południu w oddali rozpoznać można Góry Górnych Łużyc.

Na południe od sukulentów rozciąga się okrywa z wielokolorowych roślin, głównie płomyka szydlastego, tworzących zbitą niczym dywan warstwę.

We schodniej części rosną karłowate rośliny iglaste przylegające do wodospadu, na południu natomiast tymianek, który osiąga swoją świetność między majem a czerwcem. Łąka tymiankowa stanowi przejście z ogrodu kamiennego do ogrodu przystawowego.  

Kolejną ciekawostką jest grys diabazowy (rodzaj kruszywa naturalnego) rozsypany pomiędzy płomykiem szydlastym i tymiankiem. Sprawia on, że barwy kwiatów kontrastują i są wyraźniejsze. Na wschodnim krańcu ogrodu kamiennego rozciąga się tzw. niebieskie zbocze. Pomiędzy czerwcem i sierpniem kwitnie tu w dużej ilości szałwia, kocimiętka i dzwonki, pokrywające duży obszar. Na zachodnim skraju ogrodu kamiennego założono natomiast ogród na wapieniach. Wśród wielu gatunków wapieniolubnych, odnaleźć tu można odmiany goździków, fiołki alpejskie oraz różaneczniki alpejskie.

Obszar kolejnej partii założenia czyli ogrodu wrzosowego obejmuje 1,5 ha. Składa się on z dwóch części, położonych na północy i wschodzie kompleksu. Obie części stanowią przejście pomiędzy centralnym skalniakiem a wrzosowikiem naturalnym. Na końcówce usypu żwirowego rosną wysokogórskie wrzosy zimowe. Dalej przechodzą one w przeróżne wrzosy i wrzośce.

Położony na wschodzie ogród wrzosowy graniczy z częścią przystawową. Przejście buduje strome zbocze oraz dalej nasadzenie z dzikich róż.

Wrzosowisko naturalne zawiera natomiast rośliny, które spotykane są w otoczeniu parku. Dla rzadkich i zagrożonych gatunków stworzone zostało siedlisko wilgotne o charkterze torfowiskowym.  

Do ogrodu przystawowego należą oprócz samego stawu strefy przybrzeżne. Tutaj głazy rozłożone są według wzorców azjatyckich. Wzrok przyciąga półwysep obsadzony rododendronami.

We wschodniej części założenia znajduje się przy stawie leśnym i obszarze bagiennym „ścieżka zmysłów” oraz inne atrakcje ze Skandynawii.

W ukształtowaniu terenu ważną rolę odgrywa ułożenie głazów. Jemu przyporządkowane są nasadzenia roślin, w tym również drzew.